High Dynamic Range kısaca HDR Yüksek dinamik aralık anlamına gelir, fotoğrafçılık, videografi ve ekranlarda kullanılan bir teknoloji ve tekniktir.
SDR (Standart Dinamik Aralık) içeriklere göre daha geniş bir parlaklık seviyesine sahip olan görüntüleri ifade eder. SDR’ye oranla Daha geniş bir parlaklık seviyesi aralığı, daha geniş bir renk gamı ve daha yüksek kontrast oranları sunar. HDR, aydınlık ve karanlık alanlarda daha iyi ayrıntılarla daha canlı ve gerçekçi görüntüler sunarak genel görsel deneyimi iyileştirir.
İnsan gözü doğru koşullar altında ışığı geniş bir kontrast oranıyla ayırt edebilir.
Örneğin, monitörün aydınlatması söz konusu olduğunda dinamik aralık kontrast oranını (Maksimum Parlaklığın, Minimum Parlaklığa Bölünmesi) ifade eder.
HDR teknolojisi, karanlık veya aydınlık alanlarda kaybolacak ince ayrıntıların korunmasına yardımcı oluyor. Bunun yanı sıra, ekranda görülen renklerin derinliğini ve aralığını da iyileştirebilir. Statik görüntüler, filmler ve işlenmiş grafikler, yüksek kaliteli bir HDR ekranlarda göze çok daha iyi görünmektedir.
HDR, SDR (Standard Dynamic Range –Standart Dinamik Aralık) olarak adlandırılan teknolojiden daha pahalıdır. Bunun nedeni ise, HDR destekli ekranları üretirken daha karmaşık veya üretimi daha zor olan parçaların kullanılmasından, işlenmesinden ve aktarılması gereken den daha fazla miktarda veri kullanılır.
Ekranlarımızdan görüntü alabilmek için sayısız pikseller bir araya gelirler. Ekrana yansıyan her pikselin üç bileşeni vardır: Red-Kırmızı, Green-Yeşil, Blue-Mavi (RGB)’nin açılımı da budur. Alternatif olarak da luma, mavi renk farkı ve kırmızı renk farkı (YCbCr/YPbPr) kullanılabilir. Grafik yongası dahili olarak neyi işlerse işlesin bu veriler ekranınız için bir sinyale dönüştürülür.
Geçmişte standart 24 bit renk veya kırmızı-yeşil-mavi renk bileşenlerinin her biri için 8 bitti. HDR ile birlikte bu yüksek renk derinliğine sahip ekranlar bunu 10 bit renge yükseltti. 12 bit ve 16 bit seçenekleri de vardır, ancak bunlar genellikle profesyonel alanlarda kullanılırlar.
Bu üç rengi birbirine ekleyen matematiksel bir sistem kullanılır, ancak bu sistem tek başına pek de kullanışlı değildir. . Renklendirme modeli, insanın görme sisteminin çalışma şekli gibi hususları hesaba katmak için renklerin nasıl yorumlanacağı hakkında daha fazla bilgiye ihtiyaç duyar. Ortaya çıkan sonuç renk uzayı, renk alanı veya renk gamı gibi terimlerle tanımlanır. Farklı renk kombinasyonları da vardır, ancak teknik olarak en çok DCI-P3, Adobe RGB ve sRGB. görürüz.
Microsoft ve diğer şirketler HDR’nin kullanımını teşvik etmek için çok çalıştılar, ancak bu özelliğe sahip donanımlar halen çok pahalı. Bu nedenle teknoloji meraklılarının HDR’yi benimsemesi ve bu teknolojinin yaygınlaşması haliyle zaman alacak.
HDR Türleri:
Şu anda dört ana HDR türü kullanılıyor veya geliştiriliyor:
- HDR10
HDR10, en yaygın kullanılan HDR formatıdır. 10 bit renk derinliği kullanır ve 1.000 nit veya daha yüksek bir maksimum parlaklık sağlar. HDR10, çoğu HDR uyumlu ekran ve içerik sağlayıcısıyla uyumlu açık bir standarttır. - Dolby Vision
Dolby Vision, Dolby Laboratories tarafından geliştirilen tescilli bir HDR formatıdır. HDR10’dan daha yüksek bir dinamik aralığı destekler ve 10.000 nit’e kadar maksimum parlaklık sunar. Dolby Vision ayrıca dinamik meta verileri kullanarak, optimum görüntü kalitesi için sahne sahne hatta kare kare ayarlamalar yapmanıza olanak tanır. - HLG (Hibrit Log-Gama)
HLG, BBC ve NHK tarafından geliştirilen geriye dönük uyumlu bir HDR formatıdır. HDR içeriğin SDR içerikle birlikte yayınlanmasına olanak tanır ve HDR ve SDR uyumlu cihazlara sahip izleyiciler için ikisi arasında sorunsuz bir geçiş sağlar. - Technicolor’dan Gelişmiş HDR
Bu HDR formatı, gelişmiş renk doğruluğu ve doğruluğu sağlamayı hedefler. Geniş bir renk yelpazesi ve gelişmiş ton eşleme tekniklerini kullanarak görsel olarak çarpıcı bir deneyim sunar.
HDR format seçiminin içerik oluşturucularına, ekran üreticilerine ve uygulamanın veya sektörün özel gereksinimlerine bağlı olduğunu lütfen unutmayın.
